(Day 3)
Γιο!
Αρχίζω από το τέλος, περιμένω να μετακομίσω στο δωματιάκι μου μεγέθους 20 τμ. Μεγάλο? μικρό? Μαζί με τουαλέτα 20? χωρίς? Νεβερ μάηντ, συνεχίζω, χθες βράδυ πάρτι μιας κοπέλας φίλης φίλων. Έχει πλάκα, εγώ χαίρομαι που είμαι εδώ και η πλειοψηφία λυπάται που φεύγει, αγκαλιές φιλιά και:"-I will miss you -Me too, we'll be in touch". Εγώ απλός παρατηρητής λογικά κοιτώντας το μέλλον μου. Γνωρίζω για πρώτη φορά Ινδό, χαζογελάω από μέσα μου γιατί μου θυμίζει τον Ρατζ από το The Big Bang Theory, το προσπερνώ και γνωρίζω κάτι Πολωνούς , Τσέχους, Γάλλους, Ισπανούς. Νομίζω μέχρι τώρα νικάν οι Ισπανοί, είναι παντού ρε! Το εράσμους ένα μεγάλο ανέκδοτο του τύπου "ήταν ένας Γάλλος, ένας Ισπανός και ο recyclekid" . Το αλκοόλ ρέει άφθονο δεξιά και αριστερά. Σε κάποια φάση κρυφακούω για την ύπαρξη μυστικού δωματίου με μπύρες, φυσικά το ερευνώ λίγο παραπάνω και βρίσκω τον παράδεισο της μπύρας, συγκρατούμαι και δεν βουτώ στην ακολασία. Αρχίζουν τα τραγούδια περίπου όταν τελειώνουν τα ξίδια, λογικό! Φυσικά το κάπνισμα απαγορεύεται μέχρι και μέσα στα σπίτια, δεν το πήρα στραβά γιατί το κάπνισμα στις σκάλες είναι πάντα ένας εύκολος τρόπος να γνωρίσεις ενδιαφέροντα άτομα. Μια κοπέλα από τη "Θαραγοθα", απλά τέλεια προφορά δεν θυμάμαι το όνομά της βέβαια...
Μεταφέρομαι στην μέρα άφιξης μου όπου επίσης υπήρχε ένα πάρτι στο σπίτι των παιδιών που με φιλοξενούν, ψαρομένος για αρκετή ώρα μέχρι να πιω τις μπύρες που έφερε ο Μαθιου από το Βέλγιο, εκεί γνωρίζω και τον Γάλλο Μαρκ, κουλ τύπος, καταλαβαίνω επίσης ότι σε όλες τις χώρες υπάρχουν τα ίδια σκατά! Φυσικά κλέβω τις εντυπώσεις με τα ευτράπελα της Ελλάδας (να που τα σκατά μας μου βγήκαν σε καλό, ευχαριστώ διαφθορά!!). Εκεί γνωρίζω και άλλους δυο Γάλλους με τάση να μεθάνε, ο ένας έλεγε επανειλημμένα :"I am arrogant, I am selfish, I am FRENCH" με καμάρι όλα αυτά εννοείται. Το διάλειμμα για τσιγάρο σε σκοτώνει γρηγορότερα από το ίδιο το τσιγάρο, το κρύο σε διαλύει και η ζέστη στο σπίτι σε επανασυναρμολογεί κομμάτι κομμάτι. Περιττό να πω πως τη πρώτη μέρα η λέξη φαγητό δεν υπήρχε στο λεξιλόγιό μου εκτός αν υποθέσουμε ότι αυτά που σερβίρουν στις πτήσεις υπάγονται στη κατηγορία φαγητό και όχι στα αποβουλωτικά αυτιών. Ο ύπνος επίσης δεν υπάρχει! εύχομαι να τελειώσει το πάρτι μια ώρα αρχίτερα αλλά αγνοώ την ευχή μου και πάω σε ένα κλαμπ στον δρόμο (όχι δεν εννοώ έναν οποιοδήποτε δρόμο, εννοώ το The Street που είναι ο δρόμος με όλα τα κλαμπ και τα μπαρ της πόλης, εκεί είδα τη μαγκιά του κοντομάνικου σε βαθμούς υπό το μηδέν και θυμήθηκα τα σοφά λόγια ενός φίλου γιατρού :" μου αρέσει το κρύο. Αυτό γιατί όταν κρυώνω, οι μυς μου συσπώνται για να ζεσταθώ, και αυτό με κάνει να μοιάζω στους γύρω πως έχω τρελή κορμοστασία και πως είμαι πολύ γυμνασμένος." μάλλον το σκέφτηκαν και άλλοι αυτό το ρητό φίλε μου!
Σταματάω το tardis (μηχανή χρόνου από το Doctor Who) και το συνεχίζω άλλη μέρα. Μπάη Μπάη!!
