Άκουσε το μια τώρα, τα λέει όλα ...
Αλόχα αγαπητέ! ένας μήνας ολάκερος πέρασε και πλέον σε βεβαιώνω ότι είναι το τελευταίο πόστ που σαλπάρει από Δανία, το τελευταίο πόστ με αυτήν την εμφάνιση. Τα ψωμιά του recycle στη μακρινή Δανία τελείωσαν που λες. Αυτό ήταν, το ταξίδι έφθασε στο τέλος του.
Σκεφτόμουν πως θα ήταν καταλληλότερα να κλείσω αυτόν τον κύκλο λογοδιάρροιας. Από τη μία θα μου ήταν πολύ εύκολο να μιζεριάσω να μπω σε μαυρίλα mode και να γράψω καταθλιπτικά και emo λογάκια για αυτόν τον καιρό που πέρασα εδώ. Αλλά που λες, το ξανασκέφτηκα και αποφάσισα να μαι πιο χαρωπαταδυομουμπουτιαταχτυπώ.
Ιούνιος: Το καλοκαίρι εδώ άργησε να μας μπει και τα δέρματα όλων μας παρέμειναν ασπρουλιάρικα (ίσως βγάζω τον εαυτό μου απέξω γιατί ένα άλφα μαυρισματάκι το χούμε χειμώνα-καλοκαίρι) . Ο Ιούνιος πέρασε όσο γρήγορα καταπίνει η χέστρα το σκατουλάκι σου, με το πάτημα ενός κουμπιού, ΤΣΟΥΠ έφτασες στα τελειώματα κιόλας. Τώρα θα μου πεις εσύ το κλισέ τύπου: "ναι αλλά όταν περνάει γρήγορα ο χρόνος σημαίνει ότι περνάς καλά" . Ναι, θα σου απαντήσω αλλά αυτό δεν με κάνει να νιώθω καλύτερα για αυτό ΣΚΑΣΕ! Ο Ιούνιος που λες ήταν ο μήνας εργασιών, όλοι έτρεχαν σαν τα σκυλιά για να τελειώσουν τις εργασίες τους, τα δανέζικα standards δεν συμβαδίζουν και τόσο με τους νότιους λαούς. Σε θέλουν προσηλωμένο στη δουλειά (δεν ήμουν) σε θέλουν τακτικό και υπεύθυνο (δεν ήμουν), είναι σαν μια πολύ απαιτητική καπάτσα γκόμενα, θέλει να της κάνεις όλα τα χατίρια, να σαι δίπλα της όποτε της γκαβλώσει και να περιορίσεις τον προσωπικό σου ελεύθερο χρόνο γιατί φυσικά ο δικός της είναι πολύ πιο σημαντικός. ΟΧΙ κυρία μου ... ΟΧΙ.
Άμα παρατήρησες είπα (δεν ήμουν) γιατί μπορεί να κλαίγομαι ολημερίς ωσάν γνήσιος ελληναράς αλλά ίσως να μου δώσε και κάτι αυτή η καπάτσα γκόμενα. Αυτό είναι υπέρ μου αλλά πίσω πατρίδα δεν κλάνει μία αν όλα δουλεύουν αλλιώς.
Ναι συνεχίζω, οπότε που λες τρέχαμε με τις καπάτσες εργασίες και με την εξεταστική. Προσωπικά στόχος μου ήταν να εξασφαλίσω τα φράγκα που μου είχαν δώσει περνώντας ένα μάθημα, τα κατάφερα μπορώ να πω αρκετά εύκολα, η συνέχεια βέβαια δεν ήταν και τόσο ονειρική μιας και πάτωσα στην εργασία και κόπηκα στο άλλο μάθημα, καθαρά για λόγους DNA. Δεν φταίω εγώ που το καλοκαίρι δεν έχω όρεξη για πολλά πολλά. Να γεννιόμουν εδώ ψηλά να έγραφα άριστα... Κλείνω αυτό το κομμάτι γιατί είναι βαρετό. Κρατάς εσύ μόνο ότι η προφορική εξέταση δεν είναι για τον recycle.
Με το που τελείωσα που λες τις εξετάσεις ο Ιούνιος έγινε υπερβολικά ενδιαφέρον και διασκεδαστικός. Με το που τελείωσα που λες τις εξετάσεις πήδηξα (ΤΙ?ΤΙ?) στο βανάκι με 6 ακόμα μαντράχαλους και βάλαμε πλώρη για τον παράδεισο της πουτάνας και του χασικλή. Κοινώς Αμστερνταμ. Δεν θα πω πολλά για το ταξίδι μας γιατί θα γράφω εώς να φύγω και δεν θέλω. Και εδώ μου δίνεται η ευκαιρία να πω πως κάθε φορά ο εγκέφαλός μου (χαχαχα) παθαίνει ένα μικρό information overload από τα σκηνικά και τα καθημερινά ευτράπελα που χάνω τη μπάλα και τελικά άλλα θέλω να πω και άλλα λέω.
Το ταξίδι που λες (καλά εσύ δεν είπες ότι δεν θα πεις τίποτα?μας δουλεύεις ρε?), ε το ρεζουμέ ρε το ρεζουμέ. Το ταξίδι μας που λες, χωρίστηκε σε 3 μέρη. Αμβούργο, Άμστερνταμ, Ρότερνταμ-Χάγη. 6 μέρες που δεν έχω ξαναζήσει. Το καλύτερο μου ταξίδι έως τώρα με διαφορά!!
Αμβούργο - 3η πόλη της Γερμανίας που επισκέπτομαι, 3η τελείως διαφορετική! 1 μέρα καθίσαμε και ήταν αρκετή για να αρέσει σε όλους.
Highlights:
Ένας δρόμος κάτι ανάμεσα στον δικό μας (εννοώ του Άλμπόργκ) The Street, και στον Red light District του Άμστερνταμ, δηλαδή ένας δρόμος φούλ κλάμπ και στριπτιτζάδικα με φθηνά προκλητικά σφινάκια και κυρίες έτοιμες για όλα.
Κυρίες κάνοντας το αρχαιότερο επάγγελμα ακριβώς δίπλα στο αστυνομικό μέγαρο.
Curry Wurst ως συνήθως.
Άμστερνταμ - Εντάξει τί να πρωτοπεί κανείς για αυτή τη πόλη. Πραγματικά νόμιζα ότι απλά θα ήταν ένα τεράστιο outdoor μπουρδέλο με τσιγάρα να αιωρούνται παντού στον αέρα. Ίσως αν δοκίμαζα μανιταράκι να έβλεπα αυτό. Αλλά με διέψευσε ευχάριστα. Από τη μια η τρέλα και η παράνοια του κέντρου και από την άλλη η γαλήνη, η ησυχία και η ομορφιά καθώς απομακρύνεσαι από το κέντρο. Θα ήμουν μέγας υποκριτής αν δεν παραδεχόμουν ότι ήμασταν σχεδόν 24/7 σε high καταστάσεις. Αλλά είτε είσαι φαν του ναρκοτουρισμού του είτε όχι το Άμστερνταμ είναι ιδανικό μέρος για σένα.
!!ΠΡΟΣΟΧΗ!!
Μην παρασύρεσαι από τα νοήματα των κυριών πίσω από τις βιτρίνες. Δεν σε γουστάρει, απλά θέλει το 50αευρώ που έχει πάθει στύση στη τσέπη σου.
Μην διανοηθείς να κάνεις πως τις βγάζεις φωτογραφία εκτός αν την βρίσκεις να σε λούζουν με λιπαντικό.
Μην τυχόν παραλείψεις να δοκιμάσεις τα διάσημα space cakes και space muffins, μια εμπειρία που αξίζει να ζήσεις ακόμα και αν δεν πίνεις χόρτο.Σκέψου το είναι σοκολάτααα :)
Αν αποφασίσεις να στείλεις "δωράκι" σε φίλους σου, βάλτο σε ένα καλό μη διαφανή φάκελο και ΘΥΜΗΣΟΥ να γράψεις το ψεύτικο όνομα του παραλήπτη. (RIP 25 ευρώ charas...)
Highlights:
Όλη η εκδρομή στο Άμστερνταμ είναι highlight, από την ανοργασμική ρεσεπσιόν στο χόστελ που δεν ήξερε διαίρεση, έως τον κομπογιαννίτη φακίρη της εικόνας παρακάτω. Γράψε που λες ότι κάνεις στα @@ σου (στα αρχίδια σου δηλαδή) και τρέχα 3 μέρες στο Άμστερνταμ και γύρισε άλλος άνθρωπος!!!
Ο φακίρης που λέγαμε...
Μπζζζζζζζ, στην αντανάκλαση το πρωινό καθημερινό μας coffeshop.Respect to BABA's Space Cakes
Ρότερνταμ,Χάγη - Τα βάζω μαζί γιατί δεν τα γυρίσαμε και πολύ. Μόνο 40 λεπτάκια το Ρότερνταμ από τον ναό αξίζει να πας μια βόλτα να δεις μια πιο κουλ μεριά της Ολλανδίας. Νομίζω εμπορική πόλη με ωραία μαγαζάκια και coffeeshop που πρέπει να ψάξεις λιγάκι για να βρεις.
Highlight:
Το coffeeshop Nemo, τρελή διακοσμησή με έντονα χρώματα ότι πρέπει για να χαθείς στη θάλασσα στο ταβάνι σου.
Χάγη, αν είσαι δικηγόρος πάνε μια βόλτα να δεις το Ανώτατο δικαστήριο να χύσεις πάνω σου (σαν να πήγαινα εγώ στο Ε3 convention, την Μέκα των Gamers). Κατά τα άλλα δεν ξέρω και πολλά γιατί πήγαμε μόνο για μπανάκι. Δηλώνω με τα βεβαιότητας ότι συμφωνώ τώρα με τον Μαζώ όταν λέει "Like here nowhere" γιατί πολύ απλά δεν συγκρίνονται οι θάλασσες μας με τις βόρειες. Πάντως καλή εμπειρία να κολυμπάς στον ωκεανό.
Highlight:
Παραλιοποδόσφαιρο με τους φίλους σου και μετά βουτιά στον ωκεανό.
Στην αρχή της μεγάλης παραλίας, fish and chips από την πρώτη καντίνα! Φάε μέχρι σκασμού.
Αναζήτηση του πουλιού σου μετά τα παγωμένα νερά του ωκεανού.
Είπα δεν θα πω τίποτα αλλά να κοίτα πως ξεχνιέμαι!!
Ήθελα να πω για τις τελευταίες μέρες μας εδώ και το πόσο φανταστικά ήταν, με αφορμή του ότι σήμερα έφυγε ο Γκουίντο (aka Guido), το σπίτι στην οδό Lemvigvej 96 δεν θα ναι το ίδιο για αυτές τις μέρες που έμειναν. Ο αποχαιρετισμός έγινε με 2 βραδιές στο σπίτι στην οδό Lemvigvej 96 που θα μείνουν αξέχαστες. Μπορώ να παραδεχτώ ότι ποτέ στη ζωή μου δεν είχα φτάσει στο σημείο να δακρύσω από χαρά. Όλα όσα ζήσαμε σε αυτό το σπίτι αλλά και γενικά με αυτούς τους ανθρώπους είναι κάτι που δυστυχώς νομίζω δεν θα ξαναζήσω ίσως ποτέ. Όλοι μας τόσο διαφορετικοί και ταυτόχρονα τόσες πολλές ομοιότητες. Μέχρι τώρα είχα την εντύπωση ότι η τύχη δεν ήταν με το μέρος μου, με είχα για πολύ γκαντέμη που λες, αλλά όταν κάθομαι και σκέφτομαι πόσο πολύ ταίριαξαν 10 άσχετοι άνθρωποι, ε! το παίρνω πίσω.Πλέον νιώθω απίστευτα τυχερός που βρέθηκα εδώ ψηλά και που γνώρισα όλους όσους γνώρισα.Ήταν οι καλύτεροι μήνες της ζωής μου και μπορώ να πω με σιγουριά και των υπολοίπων. 6 μήνες μόνο καλές στιγμές και αναμνήσεις. Πάντα θα μου φτιάχνουν τη διάθεση!! Μπορώ να πω με σιγουριά ότι τουλάχιστον με δύο άτομα δέθηκα τόσο πολύ που τα θεωρώ αδέρφια μου πλέον, και έτσι δεν στεναχωριέμαι που τους βλέπω να φεύγουν γιατί είμαι σίγουρος ότι σε κάποιο καιρό θα τα ξαναπούμε.
Και παρόλο που φαίνεται περίεργο είμαι χαρούμενος που φεύγω, μου έλειψε το σπίτι μου, οι φίλοι μου και άλλα πρόσωπα που ανυπομονούσα εδώ και πολύ καιρό να συναντήσω αλλά δεν το παραδεχόμουν. Επίσης όταν νιώθεις αφόρητα χαρούμενος και ευτυχισμένος τότε ξέρεις πως πρέπει να τελειώσει ΕΔΩ . Κάτι που στην ελληνική τηλεόραση δεν λένε να καταλάβουν. Συνώνυμο του ζενίθ για μένα είναι το τέλος, και έτσι πως το άρχισα, μετά το τέλος έρχεται η αρχή και πάλι. Έχω έναν φόβο για το τί θα αντικρίσω πίσω πατρίδα και για το πόσο δύσκολο θα μου ναι να προσαρμοστώ και στην ελληνική πραγματικότητα, εύχομαι μόνο να μην ξεχάσω...
Τρίτη και 13 λοιπόν η επιστροφή. Μέσα σε όλα, φοβάμαι και λίγο γιατί είναι γρουσούζικη μέρα αλλά έτσι είναι πιο επική η επιστροφή!!
Αυτά τα λίγα θα πω απόψε!
Αφιερωμένο σε όλους μας εδώ και τα λέμε από πατρίδα μεριά ξανά!
Άκουσε το και μια τώρα, τίτλοι τέλους για το ταξίδι μου/μας
