Χριστουγεννιάτικο σπεσιάλε

Παιδιά μου αγαπημένα άλλος ένας χρόνος έφτασε στο τέλος του. Αυτός ο χρόνος τα χε όλα!! Από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει. Δεν θα επιχειρήσω την αναμενόμενη ανασκόπηση της χρονιάς... Λέω να αναπολήσω λίγο στα παλιά τα χρόνια, τότε που η δραχμή κυριαρχούσε τα Χριστούγεννα και ο Άι Βασιλάρας δεν ήταν λέρα...

Ελπίζω να ταυτιστούν πολλοί με αυτά που θα πω.

Από τα παλιά Χριστούγεννα είναι κάποια πράγματα που έχουν μείνει ανεξίτηλα χαραγμένα στο μικρό μυαλό μου αλλά και άλλων σαν εμένα (με μικρό μυαλό εννοώ) . Δυστυχώς τα χριστούγεννα που πέρασαν και ήταν και γαμώ ήταν όταν ήσουν μικρούλης και η άγνοια και η αθωότητα ήταν μάστ!! Τότε το μόνο που σε ένοιαζε ήταν αν ο Βασιλάρας έπερνε το γράμμα σου κάτι που θα σε έτρωγε μέχρι τη θεϊκή στιγμή που ονομάζω ΜΑΖΙΚΟ ΜΠΛΑΚ ΑΟΥΤ!!! Φυσικά αναφέρομαι για την στιγμή που ο βαλτός θείος εντελώς τυχαία την ώρα που είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση από τη Ρούλα Κορομηλά , αυτόν τον έπιανε ένα ξαφνικό κοψιματάκι και έπρεπε επειγόντως να πάει στη "τουαλέτα", λες και δεν μπορεί να κρατηθεί ούτε 10 δευτερόλεπτα για το νέο έτος, μετρούσε και γαμάτα η Ρουλίτσα... Τέλος πάντων, σαν δικαιολογία την υπερβολική κατανάλωση κουραμπιέδων και γέμισης γαλοπούλας βαφτιζόταν αληθινό το κόψιμο, και πολύ που μας ένοιαζε τότε αν ο θείος υποφέρει από γαστρεντερικά ... Και παρόλο που το είχες ζήσει αρκετές φορές αυτόν τον παπατζή έπεφτες μετά χαράς στη παγίδα της τουαλέτας. Που είχα μείνει ? α ναι :

Ρούλα:"10,9,8,7, έλα Σάκη μαζί", (αναφέρομαι στον Ρουβά φυσικά, πάντα καλεσμένος στα εορταστικά σόου, τότε περιζήτητος εργένης βλέπετε και η Ρούλα δεν έχανε ποτέ ευκαιρία να τον προωθεί με ή χωρίς μακρί μαλλί ) "6,5"

Σάκης: " Ναι, Ρούλα μου μαζί !! χεχαχοχεχι!ΧΑΧΑ! "( αυτό με το γέλιο το χε από πάντα. Μικρός όταν ήταν κάποιος θα του πε ότι χαρίζει ζωή και αυτός το πήρε πατριωτικά, επίσης μιλάμε για επί Ψινάκη εποχές οπότε το να μιλάει ο Σάκης ήταν κάτι απαγορευμένο, μέθοδο που χρησιμοποιεί συχνά ο Φιλιππινέζος μάνατζερ (βλ. Μαρτάκης) " 4,3,"

Ρούλα και Σάκης μαζί: "2,1 , ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 199κάτι!!!!!! "

Φιλιά ιστορίες και εκεί που πάει να αρπάξει ο Σάκης το μικρόφωνο και να ροκάρει χριστουγεννιάτικα, ο θείος αφού είχε χάσει το μέτρημα αλλά είχε κάνει πιστικό το κόψιμο , έριχνε τον γενικό!!!

Εκεί χρειαζόμασταν νέα πανταλόνια, γιατί κάθε φορά χεζόμασταν από τη χαρά μας. Στο απόλυτο σκοτάδι με τρόπο που θα ζήλευε και ο Ροζ πάνθηρας κάποιος έφερνε τα δώρα από τη κρυψώνα και τα άφηνε κάτω από δέντρο. Στο απόλυτο σκοτάδι αφού είχες ξεπεράσει ακαριαία τον φόβο σου για αυτό, προσπαθούσες με όλη σου τη δύναμη να δεις τον Άι Βασιλάκη να σκάει μύτη με τη χοντρή κοιλιά του και τα μεγάλα άσπρα του μούσια να του κάνεις μια αγκαλιά και να αρπάξεις το δώρο σου. Δεν συνέβαινε αυτό όμως , αλλά δεν σε ένοιαζε και πολύ. Ο θείος ξανά ανέβαζε τον γενικό ερχόταν να πει τα χρόνια πολλά με όλους και να αρπάξει έναν ακόμη κουραμπιέ ξεχνώντας τον υποθετικό του πρόβλημα στο στομάχι. Κάπου εκεί λοιπόν , στο αβυσσαλέο ξέσκισμα του περιτυλίγματος του δώρου και στο πρώτο τραγούδι του Σάκη για το νέο έτος, κάπου εκεί τα παιδάκια ήμασταν χεσμένα από τη χαρά μας και δεν υπήρχε τίποτα άλλο εκτός από μας και το δώρο που αχνοφαινόταν σιγά σιγά καθώς το περιτύλιγμα γινόταν χίλια κομμάτια.

Τώρα αν το δώρο ήταν ένα από αυτά που του είχες γράψει στο γράμμα, τότε ίσως να ζούσες τον πρώτο σου οργασμό έβερ, φυσικά χωρίς να το καταλάβαινες. Και ήχοι όπως "ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ", "ΤΟ ΒΡΗΚΕΕΕΕΕΕ" , "ΤΟ ΠΕΤΥΧΕΕΕΕΕ" πάντα με παρατεταμένο το τελευταίο φωνήεν ηχούσαν σε όλους τους δρόμους. Αν τώρα δεν ήταν αυτό που είχες ζητήσει οι πιθανότητες να στεναχωρηθείς ήταν ίδιες με το να πάρει πρωτάθλημα ο Ηρακλής.

Το δώρο σου αφού το άνοιγες και το έπαιζες για λίγο , το ξανάβαζες μέσα στο κουτί γιατί είχε έρθει η ώρα να πας για ύπνο. Για εκείνο το βράδυ το αγαπημένο σου αρκούδι ο Μπούμπης ή ο Καζολίνις έμενε στο ράφι και τη θέση του έπερνε το κουτί του δώρου σου. Σφιχτά στην αγκαλιά και ο καλύτερος ύπνος της χρονιάς ήταν γεγονός. Αφού κοιμόσουν, το δώρο μεταφερόταν από την αγκαλιά σου σε ένα πιο ασφαλές μέρος. Ο ύπνος ήταν τόσο γλυκός πάνω στα φρεσκοπλημμένα σεντόνια με Dixan Blue Power

Νομίζω εκείνες τις εποχές δεν υπήρχε νοικοκυριό που να μην έπλενε με Dixan. Και πώς να αντισταθείς άλλωστε σε τόσο δελεαστικά δώρα, όπως η αποκάλυψη της εποχής, τα CD. Ναι η Dixan ήταν πολύ μπροστά και έδινε μαζί με το 5άκιλο απορρυπαντικό δώρο CD ανά περιόδους. Εκείνα τα Χριστούγεννα πρέπει να χέστηκαν στο τάλιρο, αφού το δώρο ήταν ένα CD με επιλογές χριστουγεννιάτικων τραγουδιών (Best of Christmas Songs by Dixan) , πολύ σωστών όμως. Δεν γίνετε να είναι τόσο χαραγμένο στην μνήμη μου αυτό το σιντί. Είναι ο ορίσμός των χριστουγέννων .

Οπότε αν τα βάλεις κάτω ήσουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος επί γης όπως τραγουδούσε προ λίγου και ο Ρουβάς. Δώρο γαμώ! Φαγητό γαμώ! ΜΑΖΙΚΟ ΜΠΛΑΚ ΑΟΥΤ τρελό! Μυρωδιά του ωκεανού στο κρεββάτι σου ΓΑΜΩ! Τραγούδια όπως το Santa Claus is coming to town από Bing Crosby και Rockin' Around the Christmas Tree από Brenda Lee ΓΑΜΑΤΟ!!

Μετά έτσι για αλλαγή έβαζαν και το άλλο σιντί της Ντιξάν με ροκ'εν'ρολ τραγουδάκια για να κουνηθούν λίγο και οι μεγάλοι. Εσένα δεν σε ένοιαζε ήσουν ήδη στο 13 όνειρο στο οποίο όλοι οι κολλητοί σου, σου έλεγαν πόσο τέλειο είναι το δώρο σου και εσύ τους έδινες σειρά προτεραιότητας για το ποιος θα παίξει μαζί του πρώτος!!

Έτσι όμορφα ήταν τότε τα Χριστούγεννά μας. Δεν ξέρω αλλά μου φαίνεται ότι τα σημερινά παιδάκια δεν είναι έτσι, δεν ευχαριστιούνται τόσο τα δώρα, είναι λίγο αχάριστα. Μέχρι και το υπέροχο ιβέντ των καλάντων έχει περιοριστεί τώρα. Θυμάμαι ατελείωτες βόλτες στις γύρω γειτονιές και πολλές δραχμές στη τσέπη!! άσε που το είχαμε κιόλας το τραγούδι, εδώ και λίγα χρόνια δεν έχω ακούσει ωραία κάλαντα... Ίσως να φοβούνται και οι γονείς να τα αμολύσουν έτσι χύμα στους δρόμους...

Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά γιατί πολύ μιζέρια έχει πέσει γύρω μας και τώρα είναι εποχή για χαρά χορό ΠΟΛΥ φαή και διασκέδαση, όσο και αν θέλουν να μας νταουνιάσουν πρέπει να είμαστε αδιάφοροι και να θυμηθούμε λίγο τους παλιούς καλούς καιρούς τότε που και πόλεμος να γινόταν ήσουν μόνο εσύ το δώρο σου και ο Άι Βασιλάρας.

Εγώ την αρχή την έκανα παραμονή χ-μας και έφαγα με σκοπό να φτάσω την κοιλιά του Βασιλάκη του Άι. Έφτασα πολύ κοντά αλλά δεν τα κατάφερα... Έχω ένα χρόνο να εξασκηθώ και να επιστρέψω δριμύτερος για να την φτάσω.

Καλά Χριστούγεννα λοιπόν σε όλους να φάτε του σκασμού να ρίξετε επικά ρεψίματα και κλανιές και να μεθύσετε μέχρι αηδίας!!!

Γιατί όπως είπε και μια θεία (χρόνια της πολλά σήμερα) :

ΟΠΟΙΟΣ ΡΕΒΕΤΕ ΚΑΙ ΚΛΑΝΕΙ ΘΑ ΑΡΓΗΣΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ!!!

ps. Όποιος θέλει το σιντάκι του Ντιξαν με τα τραγουδάκια , να εδώ σας δίνω το λίνκ που το παρέχει ένας ευγενέστατος ομοφυλόφιλος ο mr.f , το λίνκ είναι αυτό εδώ ( http://www.megaupload.com/?d=D6H2LAV8) και ο κωδικός για το .rar είναι : neverlanden.blogspot.com . Nα 'ναι καλά το παλικάρι(?).

MERRY CHRISTMAS TO YOU, TO ALL OF YOU

thanks e. for the santa :)

22

Τέτοια μέρα ήταν, καλά όχι απαραίτητα πέμπτη αλλά 11 όταν είδε το φως ένα χοντρό μωρό ! Από τότε όπως και ο ένδοξος αηδώς μας (μπείτε και δείτε την εισαγωγή παρακαλώ) αυτό το χοντρό μωρό είχε μνήμες και από πιο πριν δηλαδή από την κοιλιά της μάνας του.

Ένδοξος εθνικός αηδώς

Α όλα και όλα μπορεί να του έκαναν τη μούρη κιμά αλλά η φαβορίτα το μουσάκι , το μουστάκια το σκουλαρικάκι , Α-ΚΕ-ΡΑΙ-Α !! Άσε που είμαι σίγουρος ότι μασάει τσίχλα και στο χέρι του έχει φραπέ που από την υπερβολική όλα που τον πασπατέβει έχει εξαφανιστεί κάθε ίχνος αφρού και το καλαμάκι είναι χιλιομασιμένο!

Αλλά να μην τα πολυλογώ με τον γελοίο , τον είδα στις ειδήσεις και συγχύστηκα εψές! Στο θέμα μας, μιλούσα για το χοντρό μωρό που πριν 22 χρόνια είδε το φως και μαζί με αυτό και όλη η πλάση! Έτσι φτάσαμε εν έτη 2010 το μωρό έμεινε χοντρό, αλλά σταμάτησε να'ναι μωρό και έγινε μαντράχαλος, γέμισε κόμπλεξ (στην υπεράσπισή του, δεν φταίει μόνο αυτός, αλλά και η κοινωνία και οι γύρω του), άγχος, στρες και μια μυτούλα βαρεμάρας, δεν έμαθε ποτέ να οδηγάει και ποτέ δεν κατάφερε να αφοσιωθεί σε ένα mmorpg (massive multiplayer online role playing game, δηλαδή κάψιμο με άλλα χοντρά μωρά), άφησε μούσια για να μην δείχνει φλώρος(ενώ μέσα του είναι λιγάκι), έκανε και πίρσινγκ τρομάρα του γιατί πέρασε ίμο φάση, παράτησε ότι άρχιζε(καράτε, μπάσκετ, κτλ) γιατί αυτή η μυτούλα που ανέφερα πριν μάλλον για φορτηγό βαρεμάρας μου κάνει τώρα που το καλοσκέφτομαι. Βέβαια είναι και τυχερός γιατί έχει πολλούς γύρω του, και το ξέρει! Και αν σκεφτεί κανείς ότι πρόσφατα χτυπήθηκε από έναν φτερωτό νάνο με αρχαϊκό όπλο, ε τι άλλο να ζητήσει πια!!

Αυτά τα λίγα για αυτό το χοντρό πλάσμα!

Γίναμε Ευρώπη

Αχχ, μεγάλες στιγμές ζει σύσσωμος ο ελληνικός λαός. Φυσικά αναφέρομαι στην απαγόρευση του καπνίσματος σε μαγαζιά. Μετά από 6 μήνες στο εξωτερικό αυτός ο τόπος φάνταζε τριτοκοσμικός, δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι με αυτό τον νόμο θα γινόμασταν Ευρώπη.

Γιατί τί ανεβάζει την πολιτισμική αξία μιας χώρας? ΤΙ ρωτώ!! Φυσικά η κουβέρτα στα τραπεζάκια των μαγαζιών, που όσο ψοφόκρυο και αν κάνει τη τσιγαρούμπα σου θα την απολαύσεις αναπαυτικά και ζεστά ενώ το χέρι σου τρέμει σαν δονητής ενώ ταυτόχρονα η πνευμονία σου χτύπα την πόρτα.

πολιτισμός σημαίνει κουβέρτα

Μεγάλη εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι τα μαγαζιά συμμορφώθηκαν με αυτή την κίνηση. Εννοείται πως υπάρχουν αντιδράσεις, εννοείται πως όσο Ευρωπαίος και να γίνει ο Έλληνας πάντα μα πάντα στη καρδιά και στο μυαλό θα παραμείνει ΠΕΟΣ, βλάκας πως το λένε... Γιατί κάτι τέτοιο τον θίγει, δεν μπορεί θέλει να ξεσπάσει και σαν ανέκαθεν επαναστατικός λαός θα βγει και στο δρόμο να το διαδηλώσει. Ναι δεν λέω και εγώ σαν καπνιστής όταν θα παλεύω με την αρρώστια θα τον βρίσω τον νόμο και όποιον τον στηρίζει. Γιατί δεν νοείται καφές χωρίς τσιγάρο ή ποτό χωρίς τσιγάρο ή φαγητό και αφού ξεκουμπώσεις το πρώτο κουμπί του παντελονιού σου να ανάψεις και τη τσιγαρούμπα σου. Όλα αυτά είναι αλληλένδετα σαν τον φραπέ και το καλαμάκι. Έτσι μάθαμε τώρα τί να κάνουμε, και άμα μάθεις κάτι δύσκολα το ξεχνάς. Για αυτό και στο δρόμο θα βγουν και θα πληρώσουν τους δικηγόρους τους να περάσουν από κόσκινο τον νόμο για να βρεθεί ένα παραθυράκι σε μέγεθος κωλότρυπας γιατί αυτοί είμαστε, έτσι θα νιώσουμε πιο έξυπνοι από τους άλλους.

Από την άλλη να βγεις να διαδηλώσεις για κάτι τόσο ασήμαντο ενώ την ίδια ώρα γίνονται τα σόδομα και τα γόμορα γύρω σου, είναι λίγο μαλακία δεν νομίζεις? Μετά βαΐων και κλάδων υποδέχονται τον κωλόχοντρο πρώην βιαστή μας αφού πήρε "γυναίκα" και παιδιά και πήγαν ταξιδάκι να φάνε ότι είχαν αρπάξει. Και το περίεργο είναι ότι πολύς κόσμος είναι χαρούμενος για αυτό... Χαμός και με το κάψιμο της σημαίας στη Κύπρο. Αυτή η σημαία είναι τόσο βαριά όσο και η τέτοια του τσολιά που φώναζαν τότε στο Γιούρο. Με τόσα που γίνονται απορώ (πάλι) πώς δεν τη καίνε και εδώ δεξιά και αριστερά... Η σημαία μας θα έπρεπε να είναι κάτι τέτοιο... διότι διαρκώς αναρωτιόμαστε γιατί και πως γίνονται ότι γίνονται.

Μπλουζάκι θα το κάνω

Αλλά αρκετά με τα σοβαρά πολιτικά θέματα, η μαλακία στον εγκέφαλο δεν πεθαίνει αυτό είναι σίγουρο , οπότε ας πούμε κάτι πιο ανάλαφρο.

Διάλειμμα για ψώνια και επιστρέφω δριμύτερος , γιατί σνίτσελ χωρίς τριμμένη φρυγανιά? Είπαμε καφές χωρίς τσιγάρο...

Να ΄μαι πάλι. Βέβαια αυτός ο νόμος δίνει τη δυνατότητα για πολλά διαφορετικά πράγματα. Ας αναφέρουμε δυο τρία.

Πρώτο και κυριότερο φυσικά είναι το Smirting, ο συνδυασμός δηλαδή καπνίσματος (smoking) και φλερτ (flirting). Ποιος μπορεί να ξεχάσει άλλωστε την σκηνή στη ταινία New York, I love you

Καθαρός ορισμός του smirting... Δείτε και τη ταινία μια που την θυμήθηκα. Έτσι λοιπόν με αυτό το νόμο σου δίνετε η ευκαιρία για νέες γνωριμίες. Εκεί που όλοι θα τουρτουρίζουν και θα καπνίζουν γρήγορα, εκεί μπορεί να γνωρίσεις και τον έρωτα της ζωής σου, που σίγουρο είναι ότι έχετε ένα κοινό, σας αρέσει να καπνίζετε. Για αυτό την επόμενη φορά που θα είστε έτοιμοι να κράξετε, σκεφτείτε το πιο καλά. Τώρα αυτό δεν θα είναι και τόσο δέλεαρ αν τον έχετε γνωρίσει (για τον έρωτα λέω), αλλά και πάλι το τσιγάρο κρατά το πολύ 10 λεπτά, κοινωνικοποιηθείτε στη τελική και πείτε και ευχαριστώ τους νομοθέτες.

Επίσης, μέσω της απαγόρευσης οι ντιζάηνερς αλλά και οι καταστηματάρχες θα αρπάξουν την ευκαιρία να δημιουργήσουν προϊόντα και τρόπους για να κάνουν πιο ευχάριστη τη παγωνιά και συνάμα το κάπνισμα σας. Έτσι μην απορήσετε, όταν οι συμπαθείς μαύροι και τα μικρά μαγαζάκια αρχίσουν να πωλούν κάτι τέτοιο:

Είμαι έτοιμος να το παραγγείλω

Το οποίο εκτός ότι είναι κομψότατο και ντιζαηνάτο είναι και άκρως πρακτικό. Τέρμα τα κρυοπαγήματα στα χέρια, τέρμα το τουρτούρισμα.

Τώρα αν δεν έχεις όρεξη να ντύνεσαι και να βγαίνεις στο δρόμο με γάντια και σκούφους για ένα κωλοτσίγαρο όσο και αν ξύνεσαι να το κάνεις, και πάλι έχουν προνοήσει για σένα. Ο καταστηματάρχης θα ρίξει έναν τοίχο και θα φτιάξει ημί υπαίθρια καπνιστήρια/ γκιλοτίνες.

Απολαμβάνεις το τσιγάρο σου και παίρνεις μια ιδέα για το πως ένιωθαν οι Γάλλοι μελλοθάνατοι

Όλοι ευχαριστημένοι δεν μπορούν να είναι πάντως αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Θίγομαι σαν καπνιστής γιατί μου απαγορεύουν να καπνίσω και αυτή είναι απόφαση του νομοθέτη και όχι του μαγαζάτορα. Από την άλλη ο μη καπνιστής θα πει γιατί να τρώω τον καπνό σου ρε φίλε? Τόσα χρόνια πάντως τον έτρωγαν και δεν έλεγαν τίποτα, μάλλον ήρθε η σειρά τους να πάρουν το αίμα τους πίσω. Για αυτό το βουλώνω και περιμένω να πάω έξω να καπνίσω. Και ναι είναι ρατσιστικό αυτό που γίνεται και λογικά δεν θα περάσει, αλλά δεν θα κάτσω να ασχοληθώ παραπάνω από αυτήν την ανάρτηση γιατί αν αποφασίσω να ασχοληθώ με κάτι υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά θέματα από το πού θα επιταχύνω τον καρκίνο μου, μέσα ή έξω?

Ένας λόγος παραπάνω να το ελαττώσω, δεν είμαστε για κρυώματα και φάρμακα τώρα.

Εμένα το μόνο που με απασχολεί είναι πως να είμαι καλά με τον έρωτά μου και ας καπνίζουμε αγκαλιά στον χιονιά!!

Και επειδή έτσι είναι το πνεύμα των ημερών κλείνω με τα λόγια από ένα τραγουδάκι

Our emotions will never be safe here

So come with me

Come hide with me in a volcano

They won’t find our DNA

Join the resistance, fall in love!

We’ll jump together holding hands

Together holding hands

But you hold my hand no more

You hold my hand no more

And if I have to sing goodbye tonight

And if I have to sing goodbye tonight my love

I got one last thing

I’ll miss you

I miss you already

I miss you my love

I miss you like the flower misses the sun

I miss you like the sea misses the salt

I miss you like the night misses the moon

I miss you like the sky misses the birds

I miss you like bees miss pollen

I miss you like the winter misses snow

I miss you like the fire misses the forest

I miss you like I miss you

Soon I will disappear

Από όπου και να το αρχίσω, πάντα σε σένα καταλήγω, τι ωραία...

Ας μιλήσουμε για καλές ταινίες

Όποιος μου πει γιατί σε σερτς για ανεμιστήρες βγαίνει η μούτσκα του Μέρλιν (του Μάγου?) Μάνσον, κερδίζει και έναν ανεμιστήρα

Σήμερα μια και ξύπνησα πρωί σε μια πόλη που βράζει και αφού ο πιστός μου φίλος Alaska the electrical windmill μου κρατά συντροφιά 24/7 και στεγνώνει υπομονετικά τον ιδρώτα μου χωρίς να κλαίγεται και να παραπονιέται , και επίσης γιατί έπεσα πάνω σε μια εικόνα που μου έδωσε έμπνευση και θάρρος να γράψω αυτό το έκτρωμα που ακολουθεί .

Λοιπόν, να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράματα. Εγώ, ΕΓΩ! αγαπώ την ελληνική τηλεόραση, ίσως είναι και εμφανές. Την αγαπώ γιατί είναι τόσο σάπια που μας κάνει όλους μας να φαινόμαστε γαμάτοι σαν τον Panos μπροστά της. Αλλά φυσικά δεν είναι ο μόνος λόγος που την αγαπώ! Ενδεικτικά να αναφέρω ότι όσο έλειπα στες Δανίες , η μπουγάτσα ο γύρος και η τηλεόραση ήταν κάτι που με κρατούσαν κολλημένο με την ανάμνηση της μάταιης τούτης χώρας. Όποτε έκλεβα λίγο χρόνο από το πολυάσχολο πρόγραμμά μου (χμμμμ....) μάθαινα ότι μπορούσα από φίλους, μπλογκ και γνωστούς για τα δρώμενα της πολυαγαπημένης! Αλλά σήμερα όσο και γουστάρω να το κάνω δεν θα επεκταθώ εις βάθος επί του θέματος! Σήμερα θα μιλήσω για τις ταινίες που με μεγάλωσαν και με γαλούχησαν όσο τίποτε άλλο σε αυτό το κόσμο. Σκουπίζω τον κώλο μου, πάω στο γραφείο μου και αρχίζω!

Ξαλάφρωσα και είμαι έτοιμος να ταξιδέψω στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν. Όλα τα ακόλουθα διαδραματίζονται κυρίως στα λυκειακά μου χρόνια , τότε που ήμουν χοντρός και με αμέτρητες στήσεις per day.

Αγαπούσα από τότε την τηλεόραση, αλλά λατρεία μου ήταν το Σταρ και οι ΓΑΜΑΤΕΣ βραδυνές αλλά και μη ταινίες του. Κυρίως οι ταινίες με το τετράγωνο σηματάκι ήταν αυτές που με κρατούσαν ξύπνιο συχνά πυκνά. Φυσικά τώρα συνειδητοποιώ ότι το ΣΤΑΡ και ο Σταμάτης Γαμώτοσπίτιτου Μαλέλης ήταν για τον πούτσο από τότε.

Αυτές οι ταινίες που λέτε είχαν για πρωταγωνιστές κάποιους από τους εφηβικούς μου ήρωες. Θα προσπαθήσω να αναλύσω μερικούς από αυτούς, και είμαι σίγουρος ότι και άλλοι εκεί έξω μοιράζονται τις ίδιες εμπειρίες μαζί μου.

Πρώτος στη λίστα δεν θα μπορούσε να'ναι κανένας άλλος από τον θεό

Jean Claude Van Damme

Μέγας σαδιστής και μισογύνης, εδώ απολαμβάνει τον ήλιο κάποιου εξωτικού νησιού στη Συγκαπούρη βιάζοντας 12χρονα με τα λεφτά που έβγαλε από το Universal Soldier 28. Funny Fact για αυτή την ταινία θα αναφερθεί παρακάτω. Αχ Ζαν μαζί περάσαμε τόσες πολλές ώρες, εσύ γαμώντας και δέρνοντας όλο τον πληθυσμό της Κίνας και εγώ μασουλώντας ασταμάτητα τα ποπκορν πίνοντας μπύρα και καπνίζοντας. Ο Ζαν όμως ήταν αυτό που λέμε The REAL thing, άσσος στις πολεμικές τέχνες άνετα σήκωνε τη ποδάρα του στα δυο μέτρα ξεκάνοντας τους ΚΑΚΟΥΣ που συνήθως πείραξαν την οικογένειά του, για αυτό άλλωστε διψά για εκδίκηση. Μια μίνι αναφορά για τη ζωή του (μέσα από το αγαπημένο σπορ μου, της έρευνας) αποδεικνύει ότι ο Ζαν, παρένθεση το πραγματικό του όνομα ήταν Jean Claude Van Varenberg, δεν τα βρήκε έτοιμα , από μικρός στα βάσανα μάθαινε να δέρνει σαν να ήξερε ότι κάποια μέρα θα έβγαζε λεφτά από αυτό του το χούι. Βέβαια κάποια στιγμή μάλλον θα μπερδέυτηκε και θα νόμιζε ότι η γυναίκα του είναι η σκύλα που τον πρόδωσε στο Double Impact και της έριξε ένα μπερντάκι να καταλάβει ! Τα αγγλικά του ήταν πάντα μια έμπνευση για μένα δυστυχώς όσο και αν το προσπάθησε η βλαχιά από το μικρό χωριό κρυμμένο κάπου στο Βέλγιο δεν τον εγκατέλειψε.

Αγαπημένη ταινία : Hard Target με ένα γενναίο 5.7 βαθμολογία στο imdb. Ο παππούς του τα έσπαγε.

Περισσότερο γέλιο: The Quest αδικημένο 4.8 αυτή τη φορά. Γκέστ εμφάνιση πρώην James Bond, ο θρυλικός Roger Moore.

Αγαπημένη κίνηση: Καλά σχεδόν όλες αλλά στη κορυφή δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την κίνηση του σπαγκάτου

Μάλλον και δικιά του αγαπημένη.

Α παραλίγο να το ξεχάσω, σε λίγο καιρό βγαίνει η απόλυτη ταινία τεστοστερόνης το The Expendables όπου παίζουν όλοι οι bad ass ηθοποιοί, δυστυχώς ο Ζαν αρνήθηκε την πρόταση του φίλου Σιλβέστερ λέγοντας: ''Stallone gave me a part in his next movie, but I ask him about the subject, about the story. He said, 'You're gonna make lots of money.' I don't want to hear that, I want to hear what was my character. He was unable to tell what it's going to be. [Stallone said:] 'You know, uh, well, the fighting will be good.' [So I said:] 'Sly, what is my character?' So I didn't do the movie. ''

Κρίμα και θα ήταν ακόμα πιο ΓΑΜΩ!!

Ας περάσουμε στον επόμενο φίλο μας:

Dolph Lundgren

Εδώ ποζάρει λογικά σκεπτόμενος και περνώντας το υποσυνείδητο μήνυμα: ''Κοίτα πόσο μεγάλη την έχω, όσο και το όπλο μου'' .

Μπορώ να πω πως τον κύριο αυτό δεν τον είχα σε μεγάλη εκτίμηση. Τον θεωρούσα μπας κλασ ήρωα που συνήθιζε να παίρνει δεύτερους ρόλους στους οποίους στο τέλος πέθαιναι κιόλας. Ήμουν όμως μικρός και γεμάτος σπυριά, που να καταλάβω για τι ηθοποιό μιλούσαμε. Αυτός είναι και ο λόγος που γράφω αυτό το πράμα, είδα μια φωτογραφία του που με έκανε να τον εκτιμήσω.

Όπως βλέπετε και στη λεζάντα ο τύπος είναι respect. ΜΙΤ και ιστορίες.

Και μετά το ΜΙΤ λέει δεν γαμεί ας κάνω τον κακό να βγάλω κάνα φράγκο, δεν έχει δουλειά ο τομέας μου. Τον αγάπησα για την απουσία διαλόγου του. Θυμάμαι κάνοντας τον κακό στο Ρόκυ 4 το μόνο που έλεγε ήταν το όνομά του, το αξέχαστο ΙΒΑΝ ΝΤΡΑΓΚΟ, βαρούσε ντόπα από την ανοργασμική συντρόφισσα και έλεγε , ME KILL ROCKY, τελικά αρχίδια, το μόνο που κατάφερε ήταν να σκοτώσει τον γαμάτο Απόλο, που και αυτός τί μαλάκας , κάποιες φορές πρέπει να ξέρουμε πότε να σταματάμε ρε φίλε!! To FUNNY FACT που είχα υποσχεθεί είναι ότι ο Ντολφ και ο Ζαν είχαν παίξει τους απόλυτους bad ass στρατιώτες στο Universal Soldier . Γενικά οι ταινίες του κινόντουσαν πάντα στο ίδιο μοτίβο, αυτός στρατώγκαβλος , εκείνοι κακοί τρομοκράτες, αποτέλεσμα σεξ και ξύλο!! Σε γενικές γραμμές αμερικανάκι του κερατά μεγαλωμένος με παντεσπάνι το βράδυ αντί για προσευχή οι γείτονες τον ακούν να φωνάζει κάπως ρωμαλέα και οργασμικά I SALUTE THE AMERICAN FLAG, GOD BLESS AMERICA!!

Αγαπημένη ταινία: Εντάξει αναμενόμενο Universal Soldier, το 1 όμως. Μετά από έρευνα παρατήρησα ότι ετοιμάζουν και άλλο Universal Soldier διότι το κοινό μάλλον δεν χόρτασε από τεράστια όπλα εκρήξεις και ρυτιδιασμένους υπερήρωες.

Περισσότερο Γέλιο: Έλα ευκολάκι , το Ρόκυ 4 ρε χωρίς δισταγμό , κατάφερε να με κάνει να λυθώ στα γέλια χωρίς να λέει τίποτα. Μόνο οι σκηνές της ντόπας με την γκαβλωτική ρώσικη μουσική στο μπακράουντ φτάνει.

Αγαπημένη κίνηση: Συνήθως το ξύλο αυτουνού ήταν κάτι ανάμεσα σε ξύλο που ρίχνουν τα Παοκια και εκλεκτισμένου καράτε. Σαν γνήσιος αμερικανάκιας προτιμούσε τα όπλα και όχι την ωμή μυική δύναμη. Και φυσικά όσο πιο μεγάλο το όπλο τόσο πιο ΓΑΜΩ ήταν.

Ας παραδεχτούμε κάτι όμως: Τα κοντινά καρέ είναι το ατού του!!!

Επόμενος θεός

Steven Seagal

ή όπως μαρέσει να τον λέω, Στέφανος ο Πελαργός (εξ αιτίας των ινδιάνικων ριζών του)

Ο μέγιστος , ο υπέρτατος ΚΑΛΟΣ!! Με ινδιάνικες ρίζες ο Στεφ (που θα λέγε και η Ε.) έθεσε σκοπό ζωής να σπάσει όλα τα κόκαλα των ΚΑΚΩΝ που πειράζουν τη μάνα ΓΗ και την οικογένειά του. Η εκδίκησή του? Πιο φονική και από το δηλητήριο του φιδιού black mamba, οι μπουνιές του? πιο γρήγορες και από σφαίρα. Η ικανότητα που έχει να είναι τόσο αστραπιαίος στις κινήσεις του του δίνει τη δυνατότητα να αποφεύγει ακόμα και σφαίρες εξ επαφής. Άσσος στο αϊκίντο δεν μπορούσε να βρει αντίπαλο στη πραγματικότητα και άρχισε να δέρνει κόσμο στις ταινίες. Ο Στεφ, δεν συνήθιζε να σκοτώνει τον αντίπαλό του, αλλά προτιμούσε να του δίνει ένα καλό μάθημα, βέβαια όσοι ήταν ανεπίδεκτοι μαθήσεως, έβρισκαν φρικτό θάνατο στα χέρια του. Μεγαλύτερός του φόβος να γίνει από εκείνους τους ινδιάνους που μαζεύουν σκουπίδια με ένα κοντάρι στις εθνικές οδούς της Αμερικής.

Όμως δεν το έβαλε κάτω και πήρε το κοντάρι και το χώσε βαθιά σε όσους τον αμφισβήτησαν. Πάντα ρομαντικός με τις κυρίες, με έξυπνα πιπεράτα σχόλια κατάφερνε να τον ερωτευτούν για τη πραότητα και αγνότητά του. Όσο μπρουτάλ ήταν εν ώρα δράσης τόσο σαγήνευε τις κυρίες που έσωζε με τη γοητευτικότατη αλογοουρά του. Στυλ που αργότερα θα υιοθετούσαν άπειροι προσκυνητές των ταινιών δράσης. Στις αμέτρητες ταινίες του που έχω δει, έχει στάξει αίμα το πολύ σε δύο. Ο απολογισμός των σπασμένων οστών των αντιπάλων ανέρχεται σχεδόν σε επίπεδα οστών που πετούσαν οι ναζί. Ακούγεται πως ο θυμός του μπορεί να προκαλέσει πυρηνικό ολοκαύτωμα.

Αγαπημένη ταινία: Hard to Kill όπου αντιλαμβάνεσαι τη μεγαλοπρέπεια μιας σωστής εκδίκησης.

Περισσότερο γέλιο: Ο Στεφ ήταν πάντα τόσο σοβαρός που μερικοί αντίπαλοι του πέθαιναν μόνο και μόνο από αυτό. Κατά περιόδους και μόνο όταν υπήρχε θηλυκή παρουσία στη σκηνή, πετούσε και καμιά ατάκα για να κάνει εντύπωση.

Αγαπημένη κίνηση: ΌΛΕΣ, πραγματικά ο Στεφ είναι κορυφαίος σε κάθε του κίνηση, μπορεί να αφοπλίσει ένα τσούρμο μαντραχαλάδες χωρίς ίχνος τσαλάκας στο πάντα φανταχτερό- Γιώργος Μάγκας style σακάκι του.

Ποιος είναι ποιος τώρα?

Πιο πάνω είπα ότι ο Στεφ δεν έχει ματώσει σχεδόν ποτέ. Αλλά σε μια ταινία, άκουσον άκουσον δεν δέρνει, δεν σπάει κόκαλα, δεν δίνει κανένα μάθημα σε κανέναν, μόνο ηθικό μάθημα στους θεατές. Όποιος τον έχει άχτι ας δει το Executive Decision. Spoiler alert... ΠΕΘΑΙΝΕΙ!!!!!!!!!!!!!!!

Κάτι τρομερό που έμαθα είναι ότι ΚΑΙ ο Στεφ δέχτηκε πρόταση να παίξει στην απόλυτη ταινία τεστοστερόνης ( το the expendables είπαμε για όσους ξέχασαν) ΚΑΙ αυτός αρνήθηκε τη πρόταση λόγου διαφωνιών με τον παραγωγό. ΓΑΜΩ ΤΗ ΓΚΑΝΤΕΜΙΑ ΜΟΥ ΔΗΛΑΔΗ!!!

Τελευταίος αλλά ποτέ καταιδρωμένος είναι ο

Wesley Snipes

Ο μόνος μαύρος της παρέας μεγαλωμένος στις κακόφημες γειτονιές του Μπρονξ της Νέας Υόρκης ο Γουέσλεη την είδε αλλιώς και αποφάσισε να σταματήσει να πλακώνετε με τις συμμορίες της Νέας Υόρκης και να πλακώνει κόσμο στο γυαλί! Είναι ο μόνος που δεν κατέχει έστω κάποιο δίπλωμα πολεμικών τεχνών. Έστω μια πράσινη ζώνη στο καράτε ρε μαλάκα, έλεος, μέχρι και εγώ κατάφερα να πάρω μια τέτοια... Αλλά έχει δείρει πολύ κόσμο, ακόμα και τον Σιλβέστερ Σταλόνε παραλίγο να τον πλάκωνε στο Demolution Man . Κυρίως αδικημένος μαύρος που τον μπλέξανε σε πλεκτάνη και δεν τον αφήνουν σε ησυχία, θα χρειαστεί να δείρει έως τον λευκό οίκο για να μιλήσει στον πρόεδρο της μαλακίας, ε της Αμερικής εννοώ. Αγαπήθηκε όσο κανείς άλλος για τον ρόλο του Μπλέηντ κυνηγό βρικολάκων , όπου απαρνήται την καταγωγή του και αντί να ξεσκίζει του κοινούς θνητούς, τους προστατεύει και κυνηγάει να λιώσει στη κυριολεξία τον λαό του. Να φανταστείτε αφού παραλίγο να γαμήσει την ίδια του τη μάνα ο Μπλέηντ την σκοτώνει χωρίς δισταγμούς. Οι καλογυμνασμένοι του μυς προϊδεάζουν την επίσκεψή του στις φυλακές για κάποιο καιρό , όπως και το πολεμικό του στυλ. Είναι έξυπνος και δεν του φαίνεται και οι εχθροί του την πατάν συχνά με τις παγίδες που τους ετοιμάζει!

Αγαπημένη ταινία: Demolution Man , άνετα παρόλο που δεν πρωταγωνιστούσε. Υποκριτικά του λέω μπράβο αλλά και μπράβο στις γαμώ ατάκες του και στο ότι παραλίγο ο Σταλόνε θα έβρισκε τον δάσκαλο του.

Περισσότερο γέλιο: Λίγοι θα την έχουν δει αλλά εξ αιτίας του Σταμάτη Γαμώτοσπίτιτου Μαλέλη την είδα ένα βράδυ αργά στο ΣΤΑΡ. Ο λόγος για την: To Wong Foo Thanks for Everything, Julie Newmar . Εδώ ο Γουέσλεη υποδύεται μια drug queen κοινώς τραβεστύ πούστρα. Με βαψίματα και από όλα!! Δεν θυμάμαι αν υπάρχει και γκαίη σκηνή στο έργο.

Φιγουρίνι ο δικός σου!!

Note to self: Να ξαναδώ αυτή την ταινιάρα.

Αγαπημένη ατάκα: Εντάξει μετά από πολύ ώρα ψαξίματος πραγματικά είμαι περήφανος που το βρήκα , η αγαπημένη μου ατάκα είναι αυτή στο τέλος του Μπλέηντ 1 που χώνει κάτι στα ρώσικα. ''Zastal nevovremya, tovarisch? '' .

Μακράν η καλύτερη του ατάκα, φυσικά σαν γνήσιας γαμώ και δέρνω βαμπίρ αμερικανιά η ταινία είναι γεμάτη, ξεχειλίζει δηλαδή από ατάκες τόσο cool που μπορείς να τις ακούς για πάντα. Ενδεικτικά αναφέρω:

Blade:'' There are worse things out tonight than vampires''

Dr. Karen Jenson: '' Like what? ''

Blade:'' Like me!''

Όσκαρ bad ass στον Γουέσλεη!!

Εδώ τελειώσαμε το οδοιπορικό των καλών ταινιών.

Θέλω να ευχαριστήσω το ΣΤΑΡ, τον Σταμάτη Γαμώτοσπίτιτου Μαλέλη, όλους τους ηθοποιούς όλων των ταινιών που είδα τα βράδια στο ΣΤΑΡ, επίσης μερικούς που δεν ανέφερα όπως Σταλόνε, Σβατζενέκερ και Τσακ ''Ο ΘΕΟΣ Ο ΙΔΙΟΣ'' Νόρρις. Και τον παλιό μου φίλο Σάκη που τότε στο λύκειο λιώναμε στα γέλια μέσω τηλεφώνου αργά το βράδυ όταν έβαζε, όπως συνηθίζαμε να τις λέμε, GOLDEN MOVIES!!

summer times and the living ιs easy...

(κωλοδάχτυλο στη χώρα της παράνοιας και καλοκαιρινές δολοφονίες)

Αχ γύρισα, άλλαξα και στυλ όπως βλέπεις! Ωραία είναι εδώ τελικά! Καλοκαιράκι και όλα κυλούν αργααααα...

Summertime and the livin’ is easy
Fish are jumpin’ and the cotton is high
Oh your daddy’s rich and your ma is good lookin’
So hush little baby, don’t you cry
One of these mornings
You’re goin’ to rise up singing
Then you’ll spread your wings
And you’ll take the sky
But till that morning
There’s a nothin’ can harm you
With daddy and mammy standin’ by

Έτσι όπως τα λένε και ο Θεός και η Θεά...

Λοιπόν καλό καλοκαίρι και μην ξεχνάτε ρεμάλια!!!

ΟΧΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΕ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΚΑΙ ΑΚΤΕΣ!!

ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΕΙ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΣΗΚΩΣΕΙ !!

Φιλούμπες τα λέμε...

Τίτλοι τέλους...

Άκουσε το μια τώρα, τα λέει όλα ...

Αλόχα αγαπητέ! ένας μήνας ολάκερος πέρασε και πλέον σε βεβαιώνω ότι είναι το τελευταίο πόστ που σαλπάρει από Δανία, το τελευταίο πόστ με αυτήν την εμφάνιση. Τα ψωμιά του recycle στη μακρινή Δανία τελείωσαν που λες. Αυτό ήταν, το ταξίδι έφθασε στο τέλος του.

Σκεφτόμουν πως θα ήταν καταλληλότερα να κλείσω αυτόν τον κύκλο λογοδιάρροιας. Από τη μία θα μου ήταν πολύ εύκολο να μιζεριάσω να μπω σε μαυρίλα mode και να γράψω καταθλιπτικά και emo λογάκια για αυτόν τον καιρό που πέρασα εδώ. Αλλά που λες, το ξανασκέφτηκα και αποφάσισα να μαι πιο χαρωπαταδυομουμπουτιαταχτυπώ.

Ιούνιος: Το καλοκαίρι εδώ άργησε να μας μπει και τα δέρματα όλων μας παρέμειναν ασπρουλιάρικα (ίσως βγάζω τον εαυτό μου απέξω γιατί ένα άλφα μαυρισματάκι το χούμε χειμώνα-καλοκαίρι) . Ο Ιούνιος πέρασε όσο γρήγορα καταπίνει η χέστρα το σκατουλάκι σου, με το πάτημα ενός κουμπιού, ΤΣΟΥΠ έφτασες στα τελειώματα κιόλας. Τώρα θα μου πεις εσύ το κλισέ τύπου: "ναι αλλά όταν περνάει γρήγορα ο χρόνος σημαίνει ότι περνάς καλά" . Ναι, θα σου απαντήσω αλλά αυτό δεν με κάνει να νιώθω καλύτερα για αυτό ΣΚΑΣΕ! Ο Ιούνιος που λες ήταν ο μήνας εργασιών, όλοι έτρεχαν σαν τα σκυλιά για να τελειώσουν τις εργασίες τους, τα δανέζικα standards δεν συμβαδίζουν και τόσο με τους νότιους λαούς. Σε θέλουν προσηλωμένο στη δουλειά (δεν ήμουν) σε θέλουν τακτικό και υπεύθυνο (δεν ήμουν), είναι σαν μια πολύ απαιτητική καπάτσα γκόμενα, θέλει να της κάνεις όλα τα χατίρια, να σαι δίπλα της όποτε της γκαβλώσει και να περιορίσεις τον προσωπικό σου ελεύθερο χρόνο γιατί φυσικά ο δικός της είναι πολύ πιο σημαντικός. ΟΧΙ κυρία μου ... ΟΧΙ.

Άμα παρατήρησες είπα (δεν ήμουν) γιατί μπορεί να κλαίγομαι ολημερίς ωσάν γνήσιος ελληναράς αλλά ίσως να μου δώσε και κάτι αυτή η καπάτσα γκόμενα. Αυτό είναι υπέρ μου αλλά πίσω πατρίδα δεν κλάνει μία αν όλα δουλεύουν αλλιώς.

Ναι συνεχίζω, οπότε που λες τρέχαμε με τις καπάτσες εργασίες και με την εξεταστική. Προσωπικά στόχος μου ήταν να εξασφαλίσω τα φράγκα που μου είχαν δώσει περνώντας ένα μάθημα, τα κατάφερα μπορώ να πω αρκετά εύκολα, η συνέχεια βέβαια δεν ήταν και τόσο ονειρική μιας και πάτωσα στην εργασία και κόπηκα στο άλλο μάθημα, καθαρά για λόγους DNA. Δεν φταίω εγώ που το καλοκαίρι δεν έχω όρεξη για πολλά πολλά. Να γεννιόμουν εδώ ψηλά να έγραφα άριστα... Κλείνω αυτό το κομμάτι γιατί είναι βαρετό. Κρατάς εσύ μόνο ότι η προφορική εξέταση δεν είναι για τον recycle.

Με το που τελείωσα που λες τις εξετάσεις ο Ιούνιος έγινε υπερβολικά ενδιαφέρον και διασκεδαστικός. Με το που τελείωσα που λες τις εξετάσεις πήδηξα (ΤΙ?ΤΙ?) στο βανάκι με 6 ακόμα μαντράχαλους και βάλαμε πλώρη για τον παράδεισο της πουτάνας και του χασικλή. Κοινώς Αμστερνταμ. Δεν θα πω πολλά για το ταξίδι μας γιατί θα γράφω εώς να φύγω και δεν θέλω. Και εδώ μου δίνεται η ευκαιρία να πω πως κάθε φορά ο εγκέφαλός μου (χαχαχα) παθαίνει ένα μικρό information overload από τα σκηνικά και τα καθημερινά ευτράπελα που χάνω τη μπάλα και τελικά άλλα θέλω να πω και άλλα λέω.

Το ταξίδι που λες (καλά εσύ δεν είπες ότι δεν θα πεις τίποτα?μας δουλεύεις ρε?), ε το ρεζουμέ ρε το ρεζουμέ. Το ταξίδι μας που λες, χωρίστηκε σε 3 μέρη. Αμβούργο, Άμστερνταμ, Ρότερνταμ-Χάγη. 6 μέρες που δεν έχω ξαναζήσει. Το καλύτερο μου ταξίδι έως τώρα με διαφορά!!

Αμβούργο - 3η πόλη της Γερμανίας που επισκέπτομαι, 3η τελείως διαφορετική! 1 μέρα καθίσαμε και ήταν αρκετή για να αρέσει σε όλους.
Highlights:
Ένας δρόμος κάτι ανάμεσα στον δικό μας (εννοώ του Άλμπόργκ) The Street, και στον Red light District του Άμστερνταμ, δηλαδή ένας δρόμος φούλ κλάμπ και στριπτιτζάδικα με φθηνά προκλητικά σφινάκια και κυρίες έτοιμες για όλα.
Κυρίες κάνοντας το αρχαιότερο επάγγελμα ακριβώς δίπλα στο αστυνομικό μέγαρο.
Curry Wurst ως συνήθως.

Αμβούργο ...

Άμστερνταμ - Εντάξει τί να πρωτοπεί κανείς για αυτή τη πόλη. Πραγματικά νόμιζα ότι απλά θα ήταν ένα τεράστιο outdoor μπουρδέλο με τσιγάρα να αιωρούνται παντού στον αέρα. Ίσως αν δοκίμαζα μανιταράκι να έβλεπα αυτό. Αλλά με διέψευσε ευχάριστα. Από τη μια η τρέλα και η παράνοια του κέντρου και από την άλλη η γαλήνη, η ησυχία και η ομορφιά καθώς απομακρύνεσαι από το κέντρο. Θα ήμουν μέγας υποκριτής αν δεν παραδεχόμουν ότι ήμασταν σχεδόν 24/7 σε high καταστάσεις. Αλλά είτε είσαι φαν του ναρκοτουρισμού του είτε όχι το Άμστερνταμ είναι ιδανικό μέρος για σένα.

!!ΠΡΟΣΟΧΗ!!

Μην παρασύρεσαι από τα νοήματα των κυριών πίσω από τις βιτρίνες. Δεν σε γουστάρει, απλά θέλει το 50αευρώ που έχει πάθει στύση στη τσέπη σου.

Μην διανοηθείς να κάνεις πως τις βγάζεις φωτογραφία εκτός αν την βρίσκεις να σε λούζουν με λιπαντικό.
Μην τυχόν παραλείψεις να δοκιμάσεις τα διάσημα space cakes και space muffins, μια εμπειρία που αξίζει να ζήσεις ακόμα και αν δεν πίνεις χόρτο.Σκέψου το είναι σοκολάτααα :)

Αν αποφασίσεις να στείλεις "δωράκι" σε φίλους σου, βάλτο σε ένα καλό μη διαφανή φάκελο και ΘΥΜΗΣΟΥ να γράψεις το ψεύτικο όνομα του παραλήπτη. (RIP 25 ευρώ charas...)

Highlights:

Όλη η εκδρομή στο Άμστερνταμ είναι highlight, από την ανοργασμική ρεσεπσιόν στο χόστελ που δεν ήξερε διαίρεση, έως τον κομπογιαννίτη φακίρη της εικόνας παρακάτω. Γράψε που λες ότι κάνεις στα @@ σου (στα αρχίδια σου δηλαδή) και τρέχα 3 μέρες στο Άμστερνταμ και γύρισε άλλος άνθρωπος!!!

Ο φακίρης που λέγαμε...

Μπζζζζζζζ, στην αντανάκλαση το πρωινό καθημερινό μας coffeshop.Respect to BABA's Space Cakes

Ρότερνταμ,Χάγη - Τα βάζω μαζί γιατί δεν τα γυρίσαμε και πολύ. Μόνο 40 λεπτάκια το Ρότερνταμ από τον ναό αξίζει να πας μια βόλτα να δεις μια πιο κουλ μεριά της Ολλανδίας. Νομίζω εμπορική πόλη με ωραία μαγαζάκια και coffeeshop που πρέπει να ψάξεις λιγάκι για να βρεις.
Highlight:
Το coffeeshop Nemo, τρελή διακοσμησή με έντονα χρώματα ότι πρέπει για να χαθείς στη θάλασσα στο ταβάνι σου.

Χάγη, αν είσαι δικηγόρος πάνε μια βόλτα να δεις το Ανώτατο δικαστήριο να χύσεις πάνω σου (σαν να πήγαινα εγώ στο Ε3 convention, την Μέκα των Gamers). Κατά τα άλλα δεν ξέρω και πολλά γιατί πήγαμε μόνο για μπανάκι. Δηλώνω με τα βεβαιότητας ότι συμφωνώ τώρα με τον Μαζώ όταν λέει "Like here nowhere" γιατί πολύ απλά δεν συγκρίνονται οι θάλασσες μας με τις βόρειες. Πάντως καλή εμπειρία να κολυμπάς στον ωκεανό.

Highlight:

Παραλιοποδόσφαιρο με τους φίλους σου και μετά βουτιά στον ωκεανό.

Στην αρχή της μεγάλης παραλίας, fish and chips από την πρώτη καντίνα! Φάε μέχρι σκασμού.
Αναζήτηση του πουλιού σου μετά τα παγωμένα νερά του ωκεανού.

Είπα δεν θα πω τίποτα αλλά να κοίτα πως ξεχνιέμαι!!
Ήθελα να πω για τις τελευταίες μέρες μας εδώ και το πόσο φανταστικά ήταν, με αφορμή του ότι σήμερα έφυγε ο Γκουίντο (aka Guido), το σπίτι στην οδό Lemvigvej 96 δεν θα ναι το ίδιο για αυτές τις μέρες που έμειναν. Ο αποχαιρετισμός έγινε με 2 βραδιές στο σπίτι στην οδό Lemvigvej 96 που θα μείνουν αξέχαστες. Μπορώ να παραδεχτώ ότι ποτέ στη ζωή μου δεν είχα φτάσει στο σημείο να δακρύσω από χαρά. Όλα όσα ζήσαμε σε αυτό το σπίτι αλλά και γενικά με αυτούς τους ανθρώπους είναι κάτι που δυστυχώς νομίζω δεν θα ξαναζήσω ίσως ποτέ. Όλοι μας τόσο διαφορετικοί και ταυτόχρονα τόσες πολλές ομοιότητες. Μέχρι τώρα είχα την εντύπωση ότι η τύχη δεν ήταν με το μέρος μου, με είχα για πολύ γκαντέμη που λες, αλλά όταν κάθομαι και σκέφτομαι πόσο πολύ ταίριαξαν 10 άσχετοι άνθρωποι, ε! το παίρνω πίσω.Πλέον νιώθω απίστευτα τυχερός που βρέθηκα εδώ ψηλά και που γνώρισα όλους όσους γνώρισα.Ήταν οι καλύτεροι μήνες της ζωής μου και μπορώ να πω με σιγουριά και των υπολοίπων. 6 μήνες μόνο καλές στιγμές και αναμνήσεις. Πάντα θα μου φτιάχνουν τη διάθεση!! Μπορώ να πω με σιγουριά ότι τουλάχιστον με δύο άτομα δέθηκα τόσο πολύ που τα θεωρώ αδέρφια μου πλέον, και έτσι δεν στεναχωριέμαι που τους βλέπω να φεύγουν γιατί είμαι σίγουρος ότι σε κάποιο καιρό θα τα ξαναπούμε.

Και παρόλο που φαίνεται περίεργο είμαι χαρούμενος που φεύγω, μου έλειψε το σπίτι μου, οι φίλοι μου και άλλα πρόσωπα που ανυπομονούσα εδώ και πολύ καιρό να συναντήσω αλλά δεν το παραδεχόμουν. Επίσης όταν νιώθεις αφόρητα χαρούμενος και ευτυχισμένος τότε ξέρεις πως πρέπει να τελειώσει ΕΔΩ . Κάτι που στην ελληνική τηλεόραση δεν λένε να καταλάβουν. Συνώνυμο του ζενίθ για μένα είναι το τέλος, και έτσι πως το άρχισα, μετά το τέλος έρχεται η αρχή και πάλι. Έχω έναν φόβο για το τί θα αντικρίσω πίσω πατρίδα και για το πόσο δύσκολο θα μου ναι να προσαρμοστώ και στην ελληνική πραγματικότητα, εύχομαι μόνο να μην ξεχάσω...

Τρίτη και 13 λοιπόν η επιστροφή. Μέσα σε όλα, φοβάμαι και λίγο γιατί είναι γρουσούζικη μέρα αλλά έτσι είναι πιο επική η επιστροφή!!

Αυτά τα λίγα θα πω απόψε!
Αφιερωμένο σε όλους μας εδώ και τα λέμε από πατρίδα μεριά ξανά!

Άκουσε το και μια τώρα, τίτλοι τέλους για το ταξίδι μου/μας

Κάτω από τη σκιά, Underneath the Shade

Καλοκαίρι σου λέει μετά, καλό καίρι δηλαδή καιρός!! ΚΑΛΟΣ ΚΑΙΡΟΣ δηλαδής

Που σκατά είναι το καλοκαίρι βροχή δυο μέρες straight! Δεν έχει όμως ο καιρός γιατί το φήλινγκ το καλοκαιρινό το ΄χουμε δικέ μου!!

Οι βδομάδες που μας πέρασαν ήταν γαμώ και για αυτό δεν θα πολύ ασχοληθώ μαζί τους.

Απλά τονίζω 3ημερο στο Βερολίνο που εντάξει τα γάμησε όλα. Απλά προτείνω 10000000% σίγουρος ότι θα αρέσει στον καθένα σας. Και γιατί να μην αρέσει δηλαδής? Φθηνά ποτά, μπαρ και κλάμπ γαμώ έχει, φθηνό φαγητό έχει, κουλ μέρη να δεις ? έχει και από αυτό ο μπακτσές! πάρκα να αράξεις να πιεις τη μπυρούλα σου που έχεις πληρώσει 1,5 γαμωευρώ? έχει και από δαύτο! Ωραίες γυναίκες, αμεεέεε, και άμα είσαι και μετροσέξουαλ, δική του άποψη στη μόδα έχει, νέα fashion statements που λέτε και εσείς! όλα ρε όλα. και παραλίες σου χουν ρε και παραλίες! πάνε λεεεμε!

Αρκετά με τον μπερλινο! Γάμησε θα ξαναπάω οπωσδήποτε, ΕΛΕΙΞΕ!

Επίσης να κάνω και μια μικρή αναφορά στον πυρετό του καρναβαλιού που μας έψησε όλους εδώ σαν κοτοπουλάκι τραγανιστότατο που θα λέγε και ο μέγας θείος . Έρχεται που λες η μέρα της μεγάλης παρέλασης και σαν ρομποτάκια οι δανοί ενώνονται και ξυπνούν στης 6 για να διασκεδάσουν!! αυτό καθαυτό το καθιστά ΟΧΙ διασκέδαση. Γενικά εκείνη η μέρα είναι άλλη μια δικαιολογία για όλους (και για τον recycle φυσικά) να γίνει σκατά από το πρωί και να κοιμηθεί στης 11μιση. Βγαίνουν όλοι που λες ντυμένοι με τα καρναβαλίστικα και ενώ έχουν κάνει ένα ωραιότατο rock 'n' roll breakfast με δημητριακά και βόντκα ορμάνε στους δρόμους και οδεύουν προς την καταστροφή! Για πάνω από 10 ώρες πίναμε λες και δεν υπάρχει αύριο (αργότερα καταλάβαμε ότι ήταν αλήθεια, το αύριο ήταν τόσο νεκρικά βαρετό αφού όλοι ήταν σκατά) . Και μέσα σε όλα αυτά τα όργια, έγινε και το θαύμα. Την επομένη, σκουπίδια πουθενά, ΠΟΥ - ΘΕ - ΝΑ όμως σε λέω (για να μην ξεχνάμε και τες ρίζες μες ) . Καλά κατά της 8, 9 το βράδυ το μέρος είχε μετατραπεί σε ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΟΠΟ . Για άλλη μια φορά οι δανοί έδειξαν ότι στην οργάνωση παίρνουν 12 (12 είναι ο ανώτατος βαθμός για τα δανέζικα πανεπιστήμια , το ξέρω γιατί πήρα 7 σήμερα ). Και έτσι από ένα ατελείωτο χαρτί περιτυλίγματος χαμπουργκερ που ήταν το κέντρο , μετατράπηκε σε γιαλισμένη Wonderland.

Και φθάνουμεν στο σήμερα. Γενέθλια της Αγνής( aka Agne) σήμερα και σαν πρι πάρτι , γιατί πλησιάζει τρελό γενέθλιο πάρτι 5 ατόμων, μαζευτήκαμε στου Γκουίντο ( aka Guido) για να ψιλογιορτάσουμε αφού ο κωλόκαιρος δεν μας έκανε τη χάρη να τρέξουμε στα πάρκα!

Μαζευτήκαμε που λες, ήπιαμε τις μπίρες και τα κρασιά μας, φάγαμε τα σνακ μας, και να σου σκάει μύτη ο Μαρκ (aka Marc Antoine Cesetti, γαμώ όνομα χα?) με τη ρόζ κιθάρα, ροζ? ροζ ρε Μαρκ? γιατί αγόρι μου? Αλλά αυτή η κιθάρα φέρνει πάντα τη χαρά στο γκρουπ με τα κλασικά τραγούδια όπως :

ή

και ειδικά αν συνοδεύται από ειδικά προϊόντα τότε εκτός από τα κλασσικά τραγούδια αυτοσχεδιάζει και φτιάχνει τραγούδια για τον Κωνσταντινόπουλο recyclekid Μινας Τιριθ, και αυτό πάει κάπως έτσι:

Konstantinopoulos, Konstantinopoulos

He is good in science,

People call him recyclekid,

He is good in science,

Oh, recyclekid the scientist

Konstantinopoulos, Konstantinopoulos

Kostantinoscience

ΠΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!!!!!!!!!!!!

Konstantinopoulos, Konstantinopoulos

He is good in science,

People call him recyclekid,

He is good in science,

Oh, recyclekid the scientist

Konstantinopoulos, Konstantinopoulos

Kostantinoscience

Και εγώ στη γωνία να έχω πεθάνει/κλάσει/κατουρηθεί από τα γέλια!!

(το ότι είναι good in science το έβγαλε από ένα σχόλιο για το επάγγελμα του πατέρα του recycle. Όπως επίσης διατύπωσε άλλη μια θεωρία για τους Έλληνες, χαρακτηρίζει που λες, όλα τα πόδια στα οποία το δεύτερο δάχτυλο είναι μεγαλύτερο από το πρώτο, GREEK FOOT, και όλα τα υπόλοιπα EGYPTIAN FOOT, όταν προσπάθησα να βγάλω κάποιο λογικό συμπέρασμα από που αντλεί αυτές τις θεωρίες και που τις βασίζει, το αποτέλεσμα ήταν να σκάσουμε στα γέλια και οι τρεις μας, ναι τρεις γιατί παρακολουθούσε τη "κουβέντα" και ο Έρικ[aka Eric])

Κάπως έτσι κειλούν αυτές οι μέρες, και ξέρουμε όλοι ότι το τέλος πλησιάζει για αυτό και ο Μαρκ παίζει συχνά το The End από Doors, επίσης γιατί είναι ερωτευμένος με τον Jim τον Morisson, ναι τον Jimako μωρέ! Και όσο πιο κοντά στο τέλος φθάνουμε τόσο πιο γαμάτα θα περνάμε και τόσο πιο ΣΚΑΤΑ θα κάνει το τέλος, αλλά έτσι είναι, όπως είπα και στην Ε. η περίοδος εδώ είναι σαν μια καλή σεζόν από τηλεοπτική σειρά που όταν φθάνει στο ζενίθ της πρέπει να κοπεί, να τελειώσει γιατί η συνέχεια θα χαλάσει τα πάντα. Έτσι με μια χαρμολύπη με δάκρυα χαράς από το δεξί μάτι και δάκρυα στεναχώριας από το αριστερό μας μάτι θα φύγουμε από εδώ...

Ας μην ρίχνω το mood δεν το θέλω. Σκέψου μόνο ότι 21 του μήνα, μπένουμε στο 9θέσιο βανάκι και φεύγουμε για την τελευταία μας ομαδική εκδρομή έβερ!! 6 μέρες fucking road trip

Καλά θα ήταν να ερχόντουσαν Tom Green και Dj Squal μαζί μας, έτσι για το old time's sake

Οφ δε χούκ σου λέει!!!!

από άαλμποργκ βουρ γερμανία σε κανένα ξεχασμένο χωριό στην άκρη του θεού με χωριάτες με κλασικές ενδυμασίες που φτιάχνουν τη δική του μπύρα και τυρί, μέχρι το πολυσυζητημένο, πολυγυρισμένο, πολυκαπνισμένο Άμστερνταμ, όπου το να πίνεις δεν είναι αμαρτία αλλά τουριστική ατρακσιόν που δίνει εκατομμύρια φράγκα στη ολλανδική κυβέρνηση! και εσύ εκεί που είσαι συμπεριφέρεσαι σαν εγκληματίας γιατί θες να χαλαρώνεις που και που με τη παρέα σου με τα κατάλληλα μέσα...

Και το καλύτερο? ναι το καλυτερο σου λέω είναι άλλο, επιτέλους θα ολοκληρωθεί το τρίπτυχο Λονδίνο Αμστερνταμ ή Βερολίνο που πάντα ήθελα να κάνω!! ναι ρε πούστη! και πρόλαβα και τον Σταύρο για ένα Λονδίνο

Δώσε τσίφτι δώωωωωωωωωωωωωσε!!

και έτσι αρμονικά θα πλησιάζουμε προς τέλος, το τέλος του παραμυθιού , αλλά χαλαρά και ήσυχα όπως αρμόζει στο καλοκαίρι, που θα έρθει... έτσι κάτω από τη σκιά, στο γρασίδι με την μπυρούλα μου και τον ήλιο ακούγοντας αυτό στο ριπίτ και ξεχνώντας έγνοιες και προβλήματα και σκατά στα μούτρα μας και υπό πτωχεύσεις χώρες και μαλακίες! Παρέα με αγαπημένα πρόσωπα και στα αρχίδια σου όλα ρε!

Άκου το παλικάρι από τη Νέα Ζηλανδία και άραξε στη ξαπλώστρα σου δικέ μου, underneath the shade ou ou

Άντε καλά να σας μπεί όλους σας το καλοκαίρι όπως μπήκε και σε μένα ( και σημειώνω εδώ, ότι πολύ σπάνια μπαίνει κάτι και μαρέσει...)