Πίστεψα στον Μωυσή και μου βγήκε σε καλό, έφαγα μπιφτέκια!
Το να περιγράψω τι έχει γίνει από της 25 Απριλίου έως σήμερα το βρίσκω περιττό. Επίσης το γεγονός ότι σήμερα έχω ονομαστική γιορτή (ναι, με λένε Ελένη) φυσικά σημαίνει ότι αυτή τη στιγμή ρέει στο αίμα μου υπεραρκετή ποσότητα αλκοόλ.
Ξεκίνησα σήμερα δουλεύοντας στη γαμημένη εργασία που δουλεύουμε από την αρχή του εξαμήνου και σχέδιο μου ήταν να μην βγω, για να μαι νορμάλ αύριο που έχω shitload of work (που λέει και ο δανός συμφοιτητής μου ο Άσγκερ). Αλλά, αλλά μετά από ένα ωραιότατο δείπνο (κατά της 8 παρά) και μια αρκετά περίεργη έκθεση τέχνης, αποφάσισα να το ζήσω το όνειρο και να διασκεδάσω βρε αδερφέ μέρα που είναι. Αν και κανείς εδώ δεν ενδιαφέρεται ούτε ασχολείται με τις ονομαστικές γιορτές στη χώρα του. Το λοιπόν με μοναδικό σύντροφο τους δύο νέους μου φίλους και ένα μπόλ δανέζικες φράουλες θα σας αφηγηθώ κάποια από τα παραλειπόμενα όλου αυτού του καιρού που έλειψα από τα μπλογκοδρώμενα.
Οι δύο νέοι μου φίλοι !
Καταρχήν θα πω ότι αύριο (Σάββατο), Κυριακή και Δευτέρα θα είναι ελαφρώς χωρίς διασκέδαση για μένα μια που έχω να διορθώσω την εργασία που επιτέλους τελείωσε αλλά είναι 110 κωλοσελίδες. Οπότε το σχέδιο είναι να ξυπνήσω αύριο νωρίς να πάω βιβλιοθήκη και να αρχίσω το ξεκώλιασμα. Ξέρω το λεξιλόγιο μου δεν είναι πρέπων αλλά βλέποντας την ακροαματικότητα του μαλάκα δεν βλέπω κανέναν λόγο να μην χρησιμοποιώ ''κακιές'' λέξεις. Αυτά τώρα τα λέω για με λυπηθούν. Λυπηθείτε με!!
Πόσο πίσω πρέπει να πάω δεν θυμάμαι. Να πάω στην ημερήσια εκδρομή στη πόλη των Λέγκο? Οκ θα πάω εκεί. Σαν παιδί ήμουν ψιλό βαρεμένο, ήθελα τις ευκολίες μου βρε αδερφέ, πώς το λένε? Ε για αυτό δεν απολάμβανα τη διαδικασία της δημιουργίας ενός τρελοφανταστικού γαμάτου κόσμου από λέγκο, αλλά τη χλιδή του να βρίσκω αυτόν τον τρελοφανταστικό γαμάτο κόσμο από λέγκο έτοιμο και να παίζω μαζί του έως ώτου βαρεθώ. Να 'ναι καλά το αδερφός μου που τα έστηνε μια χαρά και εγώ τα εκμεταλλευόμουν. Λοιπόν εδώ πιο κάτω υπάρχει μια πόλη εν ονόματι Μπίλντουντ, που το μόνο που υπάρχει εκεί χάμου είναι ένα αεροδρόμιο και η Λέγκολαντ. Αχχχ η Λέγκολαντ, μια πόλη από λέγκο (έλα δεν το πιστεύω...) Σαν ιδέα φάνταζε αξιόλογη οπότε είπαμε ΝΑΙ, θα έρθουμε γαμώ το φελέκι μας! Οπότε είπαμε δεν γαμιέται πάμε και ότι κάτσει. Να μην τα πολυλογώ για την πόλη λέγκο είχε την πλάκα της και να πάτε αν είστε ωραία και ευχάριστη παρέα, ασυζητητί!! Μια παρατήρηση πρώτα όμως. Μόλις μπείτε παγένετε σε μια γωνιά σκάστε το και μετά συνεχίστε τη περιήγηση. Θα σας φανεί πολύ καλύτερα. Γενικά είναι ένα πάρκο για μικρές ηλικίες με τα τρενάκια να πηγαίνουν αρκετά αργά για τα γούστα ενός καυλωμένου ενήλικα... Αξίζει να δεις (Στεφανίδου ψόφα επιτέλους!!!!!) το ρομποτικό παιχνίδι που φτιάχνεις μόνος σου τις κινήσεις που θα ακολουθήσει...
Χμμμμ, ποια εννοούσα στη παρένθεση...
Προχωρώντας πιο κοντά στο παρόν φτάνω στην ιστορία του Μωυσή από τη Λιθουανία, Άρνας και του μάνα εξ ουρανού!
Τώρα θα μου πεις, τι στο διάολο λέει πάλι ο βλάκας. Ο γυρισμός για το σπίτι για καθέναν από μας εδώ πάντοτε κρύβει εκπλήξεις. Πού να ξέραμε ότι μια από αυτές θα μας παρείχε το φαγητό μιας υπέροχης μέρας. Λοιπόν ο Μωυσής, δηλαδή ο Άρνας γυρνώντας μια μέρα από το κέντρο, παρατήρησε ένα άσπρο κουτί στα δέντρα δίπλα στο δρόμο. Ώντας περίεργος όπως και εγώ, στάθμευσε το ποδήλατό του και πλησίασε το περίεργο άσπρο κουτί, το οποίο αποδείχτηκε ότι ήταν ένα ωραιότατο ψυγείο. Μέσα του καθώς το άνοιγε με προσοχή αντίκρισε αρκετά κιλά κρέατος!!
Χωρίς να το έχει συνειδητοποιήσει είχε γίνει μάρτυρας ενός θαύματος!! Το μάνα εξ ουρανού που λέγαμε? Ε, ΝΑ το! προσγειώθηκε μπροστά του με τη μορφή μπιφτεκιών! Μετά από μέρες διοργανώθηκε θρυλικό μπάρμπεκιου στην οδό Λεμβιγβάη 96, μόνο χαμπουργκερς στο μενού και περιττό να πω πως ήταν γαμώ! Φυσικά μετά από ένα καλό φαγοπότι έρχεται μια ακόμη καλύτερη χοροεσπερίδα. Αναφέρομαι σε ένα γειτονικό πάρτι που ξεπέρασε τις προσδοκίες όλων μας. Πάλι καλά είχα κάνει κράτηση για τον καναπέ του σπιτιού γιατί από ότι φάνηκε υπήρχαν πολλοί μνηστήρες.
Παίζοντας παιχνίδια με τον χρόνο θα μεταφερθώ νομίζω ολίγον στο παρελθόν, μπορεί μια δυο μέρες για να αναφέρω κάτι που όλοι μας πρέπει να συνειδητοποιήσουμε: " Όχι, σημαίνει ΟΧΙ". Πόσο δύσκολο είναι να το καταλάβει κανείς. Σε πρόσφατη κουβέντα που είχα πάνω στο θέμα διατύπωσα τα εξής:
is like u ask me if i like a certain food and i say
no i dont, then u ask me again i say again no... what will u
think?... that i might like the food? ahhahhahah
that's stupid
Ο ποιητής εδώ θέλει να πει ότι, άμα με ρωτήσεις κάτι και σου απαντήσω όχι, πως σκατά ρωτώντας με μετά από 10 δευτερόλεπτα την ίδια ερώτηση θα σου απαντήσω διαφορετικά. Χωρίς action there can be no re-action, δέξου το !! επίσης σκέψου ότι μπορεί να μην θέλω να υπάρξει action γιατί μου τη ''σπάει'' η φάτσα σου, και ότι εσύ αντιπροσωπεύεις!!
Κοιτάω τώρα έξω από το παράθυρό μου και ενώ είναι 3 και 53 λεπτά έξω ξημερώνει σιγά σιγά, 16 ωρίτσες μέρας μας κάνει αυτό το καιρό και όσο πάει θα αυξάνονται. Δεν μπορώ να πω πως νιώθω για αυτό γιατί είναι κάτι τελείως πρωτόγνωρο. Θα σου μιλήσω για αυτό μετά από το καλοκαίρι, κάνε υπομονή!!
Κλείνοντας, (βαρέθηκα, νύσταξα, και τελειώνουν και οι φράουλες) θέλω να πω πως από τη δευτέρα που θα είμαι ελεύθερος άνθρωπος και θα δεχτώ επισκέψεις επιτέλους νιώθω πανευτυχής, οκ μπορεί να μην είναι οι κολλητοί μου αλλά νιώθω υπέροχα που κάποιος κάνει τον κόπο επιτέλους να με επισκεφτεί. Η ιστορία πίσω από τους στενούς μου φίλους και το γεγονός ότι δεν έρχονται είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία που ίσως αφηγηθώ κάποτε... Προς το παρών θέλω να πω πως ΝΑΙ τους κρατάω κακία τους μαλάκες γιατί μέχρι και ο παππούς μου και η γιαγιά μου θα σκάσουν μύτη εδώ πάνω, ακόμα και ο αγαπημένος μου τζες παίζει να έρθει που όσο και να πεις γνωριζόμαστε μόνο στα φοιτητικά μας χρόνια. Και τα μουνόπανα από νηπιαγωγείο και δημοτικό δεν θα έρθουν? Δεν το βρίσκεις too much? αν όχι έχεις πρόβλημα δικέ μου. Τέλος πάντων, σέρνομαι σιγά σιγά στο κρεβάτι μου για να αναμένω τον βιασμό μου από την ίδια μου την δημιουργία αύριο...
Σε φιλώ γλυκά και σου δηλώνω πως πρέπει να σκεφτείς σοβαρά να τολμήσεις να πας ένα γαμω-εράσμους έστω και αν αυτό είναι σε χώρα που θεωρείς μπας κλας, γιατί είσαι τύπος που φοράς παρωπίδες και δεν βλέπεις the big picture που λένε και στην βαρβαρικήν!! Όπως και να έχει προσπάθησε να μην είσαι τόσο βλαμμένος...
Α!! και μια που είπα βλαμμένος!!
